Waking up in Vegas

Dag 8: waking up in Vegas

Eindelijk de wekker iets later, maar alsnog veel te moe.
Onze kamer was een complete puinhoop. Overal tasjes, kleding, schoenen en ontplofte koffers.
We moesten alleen wel om 11.00 uur al uitchecken, dus weinig kunnen organiseren.
Bij het uitchecken hadden we een hele grappige man met een te hoog stemmetje, nog hoger dan een meisjesstem. En opnieuw terug naar de Strip, dit keer richting het New York New York hotel, zodat we nog een vrijheidsbeeld aan ons lijstje konden toevoegen.
En toch weer een paar winkels ingelopen.
Uiteindelijk de taxi terug naar het hotel om de auto op te halen, helaas wel een dikke file met een maffe taxichauffeur die ons een wijze les leerden over de inflatie van Amerika.
Toen met de auto naar Freemont Street gereden, want ook oud Vegas stond op ons verlanglijstje. The Heart Attack Grill stond hier ook op, waar ze zusters in de bediening hebben en wereldrecord van de burger met meeste calorieën. Hier hadden wij alleen maar een frietje gedeeld en een Slush Puppy op en vervolgens toch bomvol zaten. Wel moesten we patiëntenbandjes om en van die jurkjes met open achterkant. Mensen boven 350 lbs konden er zelfs gratis eten (en die zaten er dan ook).
Aangezien we een rondreis door Amerika doen en ook de typische Amerikaanse dingen willen doen, konden we het niet laten om ook te gaan schieten bij een indoor ranch.
Ja, echt waar, Amber en Marloes hebben geschoten met handgeweren en zelfs een semi-automatisch gevaarte met Hello Kitty erop. Eigenlijk eerst gewoon een roze, maar Marloes had het voor elkaar gekregen om deze te mollen, waardoor Hello Kitty de opvolger was, die haar wel een bloeduitstorting bezorgde. Amber daarentegen ging als een bloeddorstige agressieve Django unchained los op dat stukje papier en blijkbaar haar roeping heeft gemist.
We mochten zelf onze papieren targets uitkiezen. Je kon de nazi's, Taliban of een clown kiezen om af te schieten.
En goed dat we het konden, alles raak, dus kijk maar uit.
Daarna nog even een stop gemaakt bij het beroemde bord van Las Vegas om vervolgens weer in onze sauna op wielen onze reis te vervolgen.
En jammer genoeg begon dat met een lange file, maar dan ook echt lang, aangezien er maar 1 weg is en om de honderd kilometer pas verkeer bijkomt. Marloes moest wel een bumper ontwijken en later nog tientallen kledingstukken.
De zonsondergang was wel mooi in de lege woestijn. Zeker omdat we ondertussen liedjes van de Lion King op hadden staan.
Amber mocht daarna rijden in het donker, geen lantaarnpalen en nog minder uitzicht. De weg naar Bakersfield was maar 1 baan, waardoor er een Coca Cola optocht ging ontstaan, omdat de vrachtwagens allemaal lichtjes hebben.
Op het moment dat we deze blog posten zijn we al in Bakersfield en gaan we weer bijna op weg naar Fresno. Nu eerst ontspannen, zwemmen en zonnen!

Liefs,
Amber en Marloes